Ik ben een huilebalk. Als er iets zieligs op de tv is ga ik huilen maar ook als ik iets heel spannend vind. Het kan dus maar zo zijn dat als ik op mijn werk iets moet vertellen of moet presenteren dat ik eerst moet huilen. Ik vind dat zo stom van mezelf en heb er een hekel aan dat ik dat doe. Het huilen weerhoudt me ervan om me te ontwikkelen.
Wat kan ik doen als ik weer in zo'n situatie kom?
EXPERTS: Jacobien de Haan & Elise Sanders
Je gevoel dat je een huilebalk bent is goed te begrijpen. Je wilt niet steeds in tranen zijn als je ergens bent of iets moet doen. En dat is ook precies waar de spanning en lading zit.
Huilen
Je zegt dat je over van alles kunt huilen, dus in verdrietige en spannende situaties. Wellicht ook als je blij en gelukkig bent?
Huilen is een vorm van ontladen. De een wordt boos, rood, gaat stotteren of zweten. Jij gaat huilen. Klopt het dat je bang bent om voor ‘aansteller’ uitgemaakt te worden? die mogelijkheid is inderdaad aanwezig. Maar vergeet niet, alleen jij kunt bepalen hoe je je voelt. Het is geen makkelijke taak, en hier ligt ook jouw uitdaging: je zult nog beter moeten leren om voor jezelf op te komen.
Accepteren
Met voor jezelf opkomen bedoel ik dat je moet stoppen met jezelf veroordelen. Je mag zijn wie je bent. Zo simpel is het eigenlijk. Maar makkelijk is het niet om er écht in te geloven dat jij goed genoeg bent zoals je bent. Het heeft voor een deel ook te maken met te weinig eigenliefde, met veel strenger voor jezelf zijn dan voor een ander, maar ook met meer voor een ander overhebben dan voor jezelf.
Je schaamte komt namelijk voort uit het feit dat je jezelf veroordeelt. Wees dus wat liever voor jezelf, zoals je dat ook zou zijn naar een goede vriendin. Wanneer je dat bereikt zul je je veel minder druk maken om wat anderen denken én je zult beter in staat zijn om zonder schaamte te vertellen wat er aan de hand is.
Je zult verbaasd zijn hoeveel lieve mensen er zijn die je begrijpen en misschien wel met hetzelfde worstelen.
Reactie plaatsen
Reacties