Dromen, durven & delen
Inmiddels ben ik alweer een tijdje 30+. Een vaste baan, een fijn huis, getrouwd met de liefste man die ik me kan wensen en ook nog eens de moeder van twee prachtige kinderen. Genoeg om dankbaar voor te zijn.
Ik weet dit wel, maar voelde het soms niet écht. Een dagboek voor dankbaarheid, oneindig veel podcasts van mensen die ik inspirerend vond, blogs en/of tijdschriften lezen, ik probeerde van alles. Toch lukte het me niet om al die verzamelde informatie om te zetten naar de praktijk. Tot mijn telefoon ging..
Mijn oud collega’s, (Elise)Sanders en (Jacobien) De Haan, namen contact met me op. Zij zijn hun eigen bedrijf gestart en beginnen dusdanig te groeien dat ze wel wat hulp kunnen gebruiken. Wauw, wat gaaf. Zo ongelooflijk trots ben ik op deze twee powervrouwen. “Of ik zin had om thee te komen drinken en te kijken of we iets voor elkaar zouden kunnen betekenen”. Kriebels van m’n oren tot m’n tenen. Natuurlijk wilde ik dat.
Dit was hét moment waarop ik ging nadenken. Wat wilde ik graag? En vooral, wat wilde ik niet meer? Waar ben ik goed in? Vele vragen waarop ik niet gelijk een antwoord had. Ik besloot mijn creatieve geest haar werk te laten doen en maakte een moodboard. Ik knipte uit kranten en tijdschriften allerlei teksten die me in eerste instantie aanspraken. Puur op het gevoel. Al tijdens het maken van dit moodboard kreeg ik ineens zoveel energie en inzichten. Wauw!
Die maandagochtend stapte ik met kriebels in mijn buik in de auto. De vriendelijke mannenstem van onze navigatie stuurde me meerdere keren (letterlijk) het bos in maar precies op tijd parkeerde ik uiteindelijk de auto voor het huisje bij de sluis. Met het moodboard stevig onder mijn arm geklemd stapte ik naar binnen. Alle spanningen vielen gelijk van mijn schouders, het voelde vertrouwd, warm en ontspannen. Het gesprek zorgde voor voldoende stof tot nadenken. Ik vertrok met een vervolgafspraak voor de week erna. Onderweg maakte mijn brein overuren. Ik stond AAN!
Eenmaal thuis hadden mijn man Gert en ik een kort gesprek tijdens de wisseling van de wacht (hij moest naar zijn werk). Ik hoefde eigenlijk niet veel uit te leggen: “Ik zie je voor het eerst sinds lange tijd weer stralen” Die avond bespraken Gert en ik uitgebreid wat er die ochtend allemaal gezegd was, maar vooral over hoe ik me hierdoor voelde. Ik bruiste van de ideeën, inzichten en energie. Ik voelde me krachtig en ervaarde een natuurlijke “high’”. Toch zag ik ook gelijk bergen en dalen. Het voorstel was om als freelancer aan te haken waar dat nodig zou zijn en dus geen vast inkomen of zekerheid. Waar ík gelijk alle mogelijke problemen opsomde bleef Gert heel kalm: “Als dit echt is wat je wilt, dan moet je ervoor gaan. Ik sta achter je en zal je steunen”.
De rest van de week brainstormden Gert en ik nog heel wat uurtjes samen. De plannen werden steeds concreter. Op maandagochtend wist ik wat ik wél en juist niet wilde. Na een gewijzigde inschrijving bij de kamer van koophandel, het aanmaken van een website, logo en het ontwerpen van de visitekaartjes was ZijRegelt een feit. Mijn eigen bedrijf, met als doel: Het overnemen van randzaken zodat ondernemers weer kunnen doen wat zij écht leuk vinden. Een persoonlijk (online) assistent dus. Geen hippe buitenlandse titel, maar gewoon lekker Nederlands. En zo wil ik zijn. Duidelijk en normaal, zeggen wat je doet en doen wat je zegt.
Vol zelfvertrouwen begon ik aan de online meeting. En weet je wat? De week erna werkte ik mijn eerste proefopdracht voor Sanders en De Haan uit. Oh joh, ik heb me er toch een partij van genoten! Wat ik voelde toen ik de door mij gemaakt afbeeldingen op social media zag verschijnen? Niet in woorden uit te drukken.
De afgelopen weken heb ik veel contact gehad met zowel Elise als Jacobien. Het warme en vertrouwde gevoel dat ik tijdens ons eerste gesprek gelijk (weer) voelde is er nog steeds. Zij leren mij dingen en ik hen. Samen bereiken we meer. Er liggen nog heel veel mooie ideeën. Over een tijdje mag ik misschien wel weer eens iets schrijven, om jullie mee te nemen in het vervolg van mijn verhaal. Voor nu: op weg naar de toekomst!
Liefs,
Jannine
Reactie plaatsen
Reacties