Elise en Jacobien,
Toen we het hele traject begonnen was ik best wat sceptisch.
Ik had een heftig jaar achter de rug en werkte me een slag in de rondte. Ach, tuurlijk moest er heel veel gebeuren, maar coaching? Teamcoaching? Hebben we daar tijd voor? Vroeg ik me af.
‘Ingrid, ben je committed?’ vroegen ze bij ons eerste gesprek? ‘Jawel’ zei ik. En natuurlijk was ik wel committed, maar ik vond het ook spannend. Toch wilde ik het aangaan. Om niet alleen mezelf, maar ook mijn werk serieus te nemen.
Na de eerste individuele sessie kwam ik thuis en heb ik de hele dag op de bank gelegen. Die kwam binnen! In één ochtend werd mij al duidelijk wat mijn patronen zijn, en waarom ik bepaalde keuzes maak. “Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg”
Wat werd het een proces. Daar waar ik eerst als een “kip zonder kop” door het leven rende, leerde ik van jullie dat ik ook stil mag staan om te reflecteren. Jullie leerden mij dat ik oké ben en dat ik goed genoeg ben. Ik heb gehuild en gelachen met jullie.
Het is een denkwijze die je, als je écht zou willen, je leven kan veranderen.
Dus Elise en Jacobien, ben ik commited? Absoluut!
Met vriendelijke groet,
Ingrid Holtjer
Zorgcoördinator 't Ruigeveld Stichting Phusis
Reactie plaatsen
Reacties