Het ei en het mandje.. en de paashaas

"Jullie krijgen een coachingstraject van Sanders en De Haan" Ik dacht: jeetje dit ga je niet menen? 4 keer op en neer naar Diever? Kan er ook nog wel bij. Zoeken op Google naar Sanders en De Haan. Ik vond de tekst:  'Als het leven je citroenen geeft, kun je er ook een taart van maken'. Ik dacht: Wow, wat is dit nou weer voor een uitspraak? Zou wel weer iets zweverigs zijn.

De eerste coaching was daar. Ik deed nogal lacherig over het feit over die tekst met de citroenen op de site en heb dit ook eerlijk gezegd tegen Elise en Jacobien. Het antwoord dat ik hierop kreeg? "Ja,  dat slaat natuurlijk ook nergens op". Ik kreeg de spiegel voor. Dat ik er zo over denk en niet anders. 

Tijdens de coaching maakte ik privé een paar dingen mee, ik merkte dat mijn emmer vol zat en wist hier niet mee om te gaan.
Want het was allemaal gewoon ruk op dat moment. En ik voel me ruk en dat moest iedereen weten. Ik ben een open boek, dus hatseflats hier hebben jullie mijn shit en je doet het er maar mee. Relativeren, dat wilde ik graag, maar ik wist niet hoe. En daarbij, wat doe ik er ook toe? Verdriet mag er zijn,  maar aan mij is de keuze aan welke kant van de muur ga ik staan? 

• In verbinding staan: "Wat is dat?! Hoe moet dat?
• Actief luisteren:  "Hoezo? Ik luister toch gewoon? Ik kan ook wel op mijn telefoon zitten en tegelijk luisteren hoor. Ik ben een vrouw, kom op zeg!
• Verwachtingen: "Ik verwacht dat alles wat ik geef ook terug krijg"

Allemaal gedachten die in mijn hoofd rondgingen.

Maar, het is echt waar! Als je in verbinding bent/staat bereik je zoveel meer. En als ik iets wil heb ik dit in handen. Dat actief luisteren is trouwens ook een aanrader, je erkent de ander.  En weetje? Als je geen dingen van een ander verwacht, raak je ook niet teleurgesteld. Ik verwacht van niemand meer wat. Dan raak ik ook niet meer verdrietig als dit niet gebeurt. Het geeft zoveel rust. 

Ik ben de coaching aangegaan, en heb een muur laten vallen. Het was absoluut niet makkelijk. Misschien wel 1 van de moeilijkste dingen in mijn leven. Ondertussen is de laatste sessie geweest en dit vind ik echt verschrikkelijk, ondertussen zijn er nog wel veel gesprekken telefonisch tussen mij(paashaas) Elise(ei) en Jacobien (het mandje) Het slaat echt werkelijk nergens op, maar man, man, man, wat ben ik deze mensen eeuwig dankbaar. 

Ik ben er nog niet, maar ik doe elke dag weer mijn best.

En weet je wat nu zo mooi is en wat het me heeft gebracht?

• Ik hou van mezelf en ik doe er toe;
• Als ik actie wil, heb ik dit zelf in de hand en moet ik actie ondernemen en niet wachten op de ander;
• Ik ben oke;
• Ik weet van mezelf dat mijn inzet 100% is;
• Niet vooroordelen. Want bij Sanders en De haan is het een feest. 

En weet je wat? Als het leven je citroenen geeft, kun je er ook een taart van maken!

Dit is een aanrader voor iedereen, iedereen is Elise en Jacobien nodig.. en geloof me, als ik het kan.. kan jij het ook!

Liefs,

Lisa

PS: Vergeet je tissues niet.