Blog

Druk, druk,dood…..Hoe vaak heb je iemand wel niet horen zeggen of zeg je zelf: het is een gekkenhuis! Of, ik heb te weinig uren in een dag! M’n agenda staat helemaal vol! Is ook zo één. Het lijkt wel of ‘Druk’ de norm is geworden, maar waarom?🤷🏼‍♀️Het lijkt wel of er een ongezonde obsessie is voor groei en meer waar niet aan te voldoen is, waardoor mensen in de stress raken. Logisch dus dat mensen langer doorwerken, meer werken, of wanneer ze maar kunnen omdat ze het werk niet af krijgen en niet meer goed slapen met alle gevolgen van dien.Bijzonder is dat druk zijn een belangrijke status blijkt te hebben terwijl het een teken is van domheid. Je brandt namelijk op.En dan blijkt ook nog uit onderzoek dat een groot gedeelte van de tijd opgaat aan dingen die er niet toedoen.De oplossing zit ‘m niet in meer uren in een dag krijgen maar in het minder verspillen van tijd. Minder verantwoorden, minder lijstjes, minder protocollen, minder willen en minder constant beschikbaar moeten zijn.Stress wordt doorgegeven van de organisatie naar de medewerker en dan naar de klant. Stress stopt niet als je naar huis gaat. Het sijpelt door je leven in, je relatie in, verbrokkeld vertrouwen en is funest voor je gezondheid. Voor je ‘t weet ben je er niet meer.Wij geloven dat verbinding met jezelf en met de ander het fundament is voor succes. Daarvoor is lef nodig om afscheid te durven nemen, anders durven te zijn en keuzes te durven maken. Heb jij dat lef? #leiderschapsontwikkeling #werkstress #werkgeluk

Goh wat zat ik in de put. Ik was mezelf een beetje verloren, een donkere wolk, altijd maar klagen en zeuren, en wat had een ander het toch zo gemakkelijk…

Haar levensmotto voordat ze het coaching traject instapte? Perfect was niet perfect genoeg. Inmiddels weet ze dat je levenslang leert én dat wie leert fouten mag maken.

‘Ik moest van mijn x-therapeut juist voelen’ zegt hij lang nadenkend bij de vragen die ik hem stel.

In het team waar hij werkt, deed hij zijn best om onzichtbaar te zijn. Uit onzekerheid hield hij zijn mond en liep hij ‘achter de muziek’ aan. Het belemmerde hem in zijn functioneren en ontwikkeling. Hij wilde wel anders maar wist niet hoe. Uiteraard had dit gevoel zijn weerslag op zijn gezin, het liefste wat hij heeft en waar hij alles voor wil doen.

Weten wat je wel en niet wilt / leuk vindt en keuzes maken die bij je kloppen. Worden we daar in de loop van ons leven steeds beter in of toch niet?

“ Terwijl ik vaak rust uitstraalde gebeurde er van binnen uit zóveel. Nu ervaar ik rust. Echte rust” Afgelopen week scheen de zon en is hij spontaan een stuk gaan rijden op zijn motor. Onderweg nam hij de tijd voor een lekker bakje koffie. Héél toevallig was hij vervolgens precies op tijd thuis om op de televisie naar een voetbalwedstrijd te kunnen kijken. Een ontspannen vrije dag.

Weggestopt en vergeten. Tenminste, dat dacht ze. Dat ene zinnetje die de leerkracht van haar kind, ongeveer tien jaar geleden tegen haar had uitgesproken, bleek een grotere invloed te hebben dan ze ooit voor mogelijk had gehouden. Haar invulling en gedachtes hadden er namelijk voor gezorgd dat ze steeds weer aan zichzelf bevestigde niet goed genoeg te zijn.

Vanuit haar werkgever nam ze deel aan een teamtracject van Sanders en De Haan. Zij zag het wel zitten om daarnaast een individueel traject aan te gaan. De reden? Dat ze voor de tweede keer in een burn-out terecht kwam.  Ze wilde graag achterhalen waarom ze steeds zo uitgeput raakte, en was op zoek ondersteuning tijdens haar zoektocht.

Anneke werkt al jaren met veel plezier bij Cosis. Zij is echt een ervaren medewerker. Anneke werkt met veel plezier bij de theeschenkerij in Roden waar ze samen met de cliënten zorgt voor een hapje en een drankje maar ook voor veel gezelligheid. Dat is iets wat Anneke belangrijk vindt in het leven, gezelligheid en kijken naar mogelijkheden. Als zijn zichzelf nu vergelijkt met hoe zij was in het begin van haar carrière dan ziet zij dat ze een mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt. Daar waar ze vroeger onzeker was, is zelfvertrouwen voor in de plaats gekomen en dat voelt heel goed.

Voel je de warmte van de zon? Zo tussen de buien door is het prachtig weer en als je de tijd neemt om naar boven te kijken, zie je echt de mooiste luchten. Donkere wolken met een felle zon levert een prachtig schouwspel op. Er is zoveel moois als je het wilt zien. De natuur gaat z', n gang. Een bloem staat niet te piekeren of ie wel mooi, geurig en/of kleurig genoeg is, nee, het groeit zoals het groeit.

Hoe vergaat het jou deze eerste dagen van september? Na een echte Hollandse zomer worden we getrakteerd op zomerse dagen. Langzamerhand trekt de natuur zich terug en maakt zich op voor de winterperiode, wat ook weer z'n charmes heeft. Alles op z'n tijd, zeg maar. Nu de dagen merkbaar korter worden krijgen we weer behoefte om zowel letterlijk als figuurlijk naar binnen te gaan en bij onszelf in te checken.  Want hoe gaat het nu echt met je?

De liefdevolle schop onder haar hol, zoals ze het zelf noemt, was nodig om haar transformatie op gang te brengen. Na verschillende psychologen, therapie en coaches te hebben afgelopen dacht Maria na 3 gesprekken; "Daar gaan we weer! Dit wordt ook niks".

Verpleegkundige en lerares verpleegkunde Jannet Buist was er helemaal klaar mee. Alles draaide om haar en haar rugklachten. Haar dochter attendeerde haar op het bestaan van Sanders + De Haan en zette haar daarmee een beetje aan.  Waarom is deze goedlachse moeder van drie kinderen een persoonlijk traject gaan volgen en wat heeft haar dat opgeleverd? 

Ze zit vol  met ideeën en is hartstikke creatief. Toch kreeg tijdens haar stages en op haar werkplek steeds te horen dat ze wel iets meer van zichzelf mocht laten zien. Hoe vaker ze dit hoorde, hoe meer ze twijfelde aan haar eigen kunnen. Haar leidinggevende had echter alle vertrouwen en zorgde ervoor dat ze coaching mocht gaan volgens bij Sanders en De Haan. Vol goede moed pakte ze deze hulp met beide handen aan.

Het is vlak voor de jaarwisseling als Achiena belt. Ze was de hoop op beter verloren. De psycholoog had haar geadviseerd zich af te laten keuren omdat ze niet te helpen was. 

De telefoon gaat en gelijk is het gesprek op gang. Elkaar kennen van vroeger schept een band. Het verdriet zit haar hoog en de tranen stromen rijkelijk. "Hoe lukt het mij om ook weer te kunnen lachen en te kunnen stralen net als jullie? Ik volg jullie op social media en het enthousiasme spat er iedere keer van af. Ik mis dat bij mezelf. Ik mis het lachen en het plezier, ik wil me weer blij voelen. Mag ik bij je komen?" Het besluit was genomen en de volgende ochtend stapt ze binnen (met en grote bos zonnebloemen onder haar arm). 

Samen blikken we terug, we zitten aan de ruime vergadertafel in zijn kantoor. Op de buitengevel en binnen op de muur pronken warme sierlijke letters van zijn prachtige bedrijf. Het was een feestje om samen op te trekken met Jan Geert, wat een warme persoonlijkheid en een onuitputtelijke enthousiasme en gedrevenheid voor zijn bedrijf.

Ze volgde ons al zeker een jaar via sociale media. In dat jaar zag ze van alles voorbij komen waardoor ze nieuwsgierig werd. ‘Wat doen die enthousiaste dames van Sanders & De Haan toch?’ De goede verhalen, leuke en inspirerende filmpjes en de tips & tricks die voorbijkwamen smaakten naar meer. 

Hij heeft (weer) wat lekkers bij de thee meegenomen deze laatste sessie. Zo heb ik hem leren kennen. Attent, geïnteresseerd, charmant, eerlijk en direct.

Een beetje timide kwam ze ons terrein op lopen die mooie zonnige dag in mei. 

Beide dames ken ik al een kleine 10 jaar. Sanders als mijn locatiehoofd en de Haan als moeder van een klasgenootje van mijn zoon en later kreeg het de titel vriendin. Beide dames hebben een rugzak vol kwaliteiten in hun bezit!

Vol trots geeft Roy voorafgaand aan het interview een rondleiding door het prachtige bedrijf waar hij nu ruim drie jaar werkt op de afdeling ICT-automatisering. Ontspannen maakt hij her en der een praatje en straalt rust uit. Wat heerlijk om te zien als iemand een coach traject heeft afgerond en in actie is.

De professor arriveerde bij het huis van de zenmeester en al jubelend over alle titels en diploma’s die hij gedurende zijn lange jaren van studie verworven had, stelde hij zichzelf voor. Vervolgens vertelde hij de zenmeester wat de reden was van zijn bezoek, namelijk het leren van alle geheimen van de zenwijsheid. 

Ze belde zelf want ze had hulp nodig. Haar leidinggevende had haar meerdere opties aangereikt en ze had haar besluit genomen. Bij Sanders en De Haan wilde ze zijn, dat voelde goed.

"Ik wil wel mijn verhaal vertellen maar anoniem!" zegt hij lachend. Zo vrolijk als hij nu zijn verhaal vertelt was hij de laatste periode zeker niet. Hij zat al maanden, zeg maar een jaar niet zo lekker in zijn vel."Ik lag met mezelf overhoop en wist niet wat voor hulp ik moest zoeken" is hoe hij zijn situatie verwoord. Gelukkig nam hij een kennis in vertrouwen en deze gaf hem de tip om Sanders en De Haan te benaderen. Elke keer als het ter sprake kwam twijfelde hij of het wel bij hem zou passen. Zou het niet te zweverig zijn?En zoals dat gaat deed de bekende druppel de bekende emmer overlopen. Privé gebeurde er zoveel waardoor hij is gaan bellen. Als het niks zou zijn had hij het in ieder geval geprobeerd. "Ik had privé de boel niet meer op orde, gedoe met mijn ex en zo"In dat eerste telefoongesprek was hij gelijk to the point. Het mocht niet te zweverig zijn want daar houdt hij niet van. Daar kan hij geen kant mee op. Toen ik had uitgelegd hoe we te werk gaan wilde hij de gok wel wagen en de eerste sessie werd nog diezelfde week gepland. Voor hem voelden die eerste gesprekken als een uitlaadklep. Hij kon zijn verhaal kwijt, vertellen wat hem dwars zat wat hem weer lucht gaf. 

Ik merkte aan mij zelf dat ik al een tijdje negatief was, erg veel piekerde en het lastig vond om nee te zeggen.

Ik weet dit wel, maar voelde het soms niet écht. Een dagboek voor dankbaarheid, oneindig veel podcasts van mensen die ik inspirerend vond, blogs en/of tijdschriften lezen, ik probeerde van alles. Toch lukte het me niet om al die verzamelde informatie om te zetten naar de praktijk. Tot mijn telefoon ging..Mijn oud collega’s, (Elise)Sanders en (Jacobien) De Haan, namen contact met me op. Zij zijn hun eigen bedrijf gestart en beginnen dusdanig te groeien dat ze wel wat hulp kunnen gebruiken. Wauw, wat gaaf. Zo ongelooflijk trots ben ik op deze twee powervrouwen. “Of ik zin had om thee te komen drinken en te kijken of we iets voor elkaar zouden kunnen betekenen”. Kriebels van m’n oren tot m’n tenen. Natuurlijk wilde ik dat.

17 december 2021 heb ik deelgenomen aan de workshop het roer om.Ik was al een poosje niet tevreden over mijzelf, voelde mij onzeker en was daar klaar mee. Er moest wat veranderen.

Mijn eerste kennismaking met De Haan was in een klein kantoortje op een woonvorm waar zij leidinggevende was en ik kwam solliciteren. Al vanaf het eerste moment voelde ik een klik. Onze wegen scheidde nadat zij in een arbeidsconflict kwam en ziek werd.

Hij had er al vaker over gehad. Eigenlijk al een paar jaar maar was op de een of andere manier niet tot actie over gegaan. Tuurlijk, hij had links en rechts informatie ingewonnen over hoe en wat maar kwam daar niet verder mee. 

Met de datum van mijn pensioen al op papier kwam ik tot het besef dat ik nog wel wat “oud zeer” op te ruimen had. Ik wilde dat graag voor mijn pensioen hebben gedaan zodat ik het daar kon laten waar ze ook waren ontstaan: op mijn werkplek. Daar heb ik in totaal 36 jaar gewerkt.

Al meerdere keren had ze burn-out klachten gehad. Ze was hierdoor al lange tijd thuis. Het werken lukte niet want de klachten kwamen grotendeels door haar werk. Ze weet zoveel en weet het zo goed en toch wordt er niet naar haar geluisterd. Datgene wat anders kan en moet en alles wat verkeerd gaat, ze blijft het aangeven bij haar collega's en leidinggevende en het bijzondere is er wordt niets mee gedaan. Echt helemaal niets. wat doet ze dan verkeerd en waarom wordt er niet naar haar geluisterd, ze weet het echt zeker dat haar ideeën de juiste zijn.

Al jaren is ze een gedreven HR-adviseur en wil enkel het beste voor de medewerkers waar ze aan verbonden is. Ze luistert, spiegelt, geeft tips en adviezen. Zo is er een band ontstaan tussen haar en Sanders en De Haan, samen overleggen en kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen.

Weggestopt en vergeten. Tenminste, dat dacht ze. Dat ene zinnetje die de leerkracht van haar kind, ongeveer tien jaar geleden tegen haar had uitgesproken, bleek een grotere invloed te hebben dan ze ooit voor mogelijk had gehouden. Haar invulling en gedachtes hadden er namelijk voor gezorgd dat ze steeds weer aan zichzelf bevestigde niet goed genoeg te zijn.

Ik was er weer klaar voor ….

Al een tijdje volgde ik Sanders en de Haan op social media.

Verbinding, een mooi woord maar wat betekent het eigenlijk? Verbinding behoort toch energie te geven? Wanneer ik in verbinding ben met andere mensen mag ik toch zijn wie ik ben?  In mijn beleving stond ik met alles en iedereen in verbinding. Daar deed ik erg mijn best voor. Erg mijn best. Ik stond klaar voor een ander, hielp de ander, gaf raad, was er voor iedereen. 

Twintig jaar heb ik met veel passie en gedrevenheid gewerkt als leidinggevende in de zorg. Wat heb ik mooie mensen ontmoet, wat heb ik veel gezien, wat heb ik veel geleerd en wat heb ik genoten. 

Denken in problemen, oftewel DIPPEN. In deze blog hebben wij vier tips voor iedereen die wel eens denkt dat 't niks meer wordt, niet lukt, niet goed komt, die geen vertrouwen heeft, zich wel eens buitengesloten en/of alleen voelt. Voor iedereen die het de ander naar de zin wil maken en zichzelf daarbij vergeet. 

Ze roepen mijn naam en ik loop richting het podium. Mijn haren zijn gladgestreken, ik heb een mooie glitterblouse aan en heb stevige hakken aangetrokken, ik loop eigenlijk nooit op hakken. Mijn oksels klotsen een beetje, maar gelukkig ruik ik mijn bloemige parfum. Alle ogen zijn op dit moment op mij gericht en door de speakers hoor ik mijn mentor van 5- havo zeggen: “Kylie weet nog niet zo goed wat ze wil doen en neemt een tussenjaar in de schoenenbranche. Gefeliciteerd met het behalen van jouw havodiploma”. Ik schud haar hand en ben trots op mijn prestatie. Toch bespeur ik enige teleurstelling binnenin mijzelf over mijn gemaakte keuze. Weet ik dan écht niet wat ik wil?

Mijn naam is Manon Markus. Ik ben 26 jaar oud. Ik woon samen met mijn man, mijn 2 zoons en (bonus) dochter. Ik heb zoals de meesten ook het nodige meegemaakt. Ik ben erg onzeker geweest en ik heb mij erg lang niet goed genoeg gevoeld. Ik keek veel naar anderen. Dacht altijd; ik wou dat ik dat kon, dat ik dat was of dat ik dat durfde. In problemen denken. Daar was ik heel goed in.Overal zag ik obstakels en altijd dacht ik… maar wat als het niet lukt? Ik raakte een beetje in een sleur van wat ik deed in mijn dagelijkse leven. Ik wilde het allemaal wel anders. Maar ik wist niet hoe. Ook het goed willen doen en bang zijn om te falen speelde hierin een grote rol.Toen ik van mijn moeder de workshop ´Het roer om’ cadeau kreeg dacht ik eerst: dit is toch niets voor mij. Ik ben nu eenmaal zo. Of; dat vind ik allemaal veel te zwaar beladen. Ik ging er open in. Het was alles béhalve zwaar beladen. Ik heb een hele gezellige en leerzame dag gehad waar ik tot op de dag van vandaag dankbaar voor ben!